Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Περιφέρειας Αττικής στην συνεδρίαση την 27/2/2021

Ένα χρόνο και οι καταστροφικές συνέπειες της διαχείρισης της πανδημίας έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στη ζωή των παιδιών μας. Οι μήνες κλειστών σχολείων και εγκλεισμού έβαλαν φρένο σε όλες τις πλευρές της ζωής τους, στη μόρφωσή τους, την κοινωνικοποίηση, τη συναισθηματική ανάπτυξη, τη σωματική τους άσκηση. Έβαλαν φρένο στα όνειρά τους για το μέλλον.

Αυτές οι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν η κυβέρνηση έπαιρνε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να κρατήσει τα σχολεία ανοιχτά και ασφαλή, αν άκουγε τα δίκαια αιτήματα μας , για δωρεάν επαναλαμβανόμενα τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, για μείωση τους αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, για πρόσληψη μόνιμων καθαριστριών και μόνιμων εκπαιδευτικών με βάση τις αυξημένες ανάγκες, για επιπλέον μέτρα στη μεταφορά των μαθητών ώστε να αποφεύγεται ο συγχρωτισμός.

Αντί για αυτό αντιμετωπίζουμε μια ανισότιμη τηλεκπαίδευση, που το βάρος της έπεσε στις πλάτες μας με άγχος, τόσο της προετοιμασίας των πανελλήνιων εξετάσεων, με την αγωνία της τράπεζας θεμάτων, όσο και των μικρότερων ηλικιών με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Όλα αυτά η κυβέρνηση τα αντιμετώπισε με ευχολόγια και επικοινωνιακά τερτίπια, με πόλεμο λάσπης, χημικά και προσαγωγές μαθητών στις κινητοποιήσεις.

Ο εγκλεισμός των παιδιών μας σε συνδυασμό με όλα όσα περνά σήμερα η κάθε λαϊκή οικογένεια που πλήττεται από την αναστολή εργασίας των γονιών και τα πενιχρά επιδόματα, τα αυξημένα επίπεδα ανεργίας και την οικονομική ανασφάλεια, την εντατικοποίηση της δουλειάς με την τηλεργασία, αυξάνει μια σειρά από αρνητικά συναισθήματα, όπως το στρες, ο θυμός, η απογοήτευση, η αγωνία για το μέλλον.

Με αγωνία παρακολουθούμε τις έρευνες που ήδη διεξάγονται για τις επιπτώσεις που θα έχουν τα παιδιά μας και μακροχρόνια από τη μειωμένη σωματική τους δραστηριότητα, αφού έχουν σταματήσει κάθε αθλητική άσκηση, αλλά και στην ψυχολογία τους με την αύξηση φόβων, την ανία, την κατάθλιψη, την εξάρτηση στο διαδίκτυο, την έλλειψη επικοινωνίας με φίλους.

Από μελέτες που αφορούν παιδιά 3-18 χρόνων, φαίνεται ότι παρουσίασαν εκνευρισμό, προσκόλληση στους γονείς ειδικά στην ηλικία την προσχολική 3-6 ετών, άγχος αποχωρισμού, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και διάσπαση προσοχής. Μάλιστα, προέκυπτε αυξημένη ανάγκη επίβλεψης από τους γονείς και άλλου είδους προβλήματα, ψυχολογικά, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες, μειωμένη όρεξη για φαγητό κ.λπ..

Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι το κλείσιμο των σχολείων παγκόσμια επηρέασε αρνητικά το 91% του μαθητικού πληθυσμού. Ειδικά ο περιορισμός, τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν. Ο περιορισμός στο σπίτι συνδέθηκε με αυξημένη αβεβαιότητα και άγχος που αποδόθηκε κυρίως στο κλείσιμο των σχολείων, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απουσία μιας δομημένης καθημερινότητας, τη διακοπή της ρουτίνας και κατ' επέκταση την εμφάνιση νωχελικότητας, νωθρότητας, έλλειψης κινήτρων για την ένταξή τους σε διάφορες δραστηριότητες. Γιατί το σχολείο είναι αυτό που προσφέρει ένα καθημερινό δομημένο πρόγραμμα, μια ρουτίνα που είναι ζωτικής σημασίας και αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή, υγιή ψυχολογική και συναισθηματική υγεία του παιδιού και του εφήβου.

Το «ακορντεόν», το άνοιγμα και κλείσιμο των σχολείων, εντείνει την αγωνία για το τι μας ξημερώνει αύριο, επιδεινώνει όλες τις τραγικές επιπτώσεις που έχει φέρει η διαχείριση της πανδημίας που έχει επιλέξει η κυβέρνηση. Μέχρι τώρα μετράμε τεράστια μαθησιακά κενά σε μια ψυχολογικά επιβαρυμένη νέα γενιά που ζει σε μια ασφυκτική κατάσταση στην πιο κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη της προσωπικότητας της. Επίσης, συνάδελφοι χρειάζεται να μας δημιουργεί ανησυχία το γεγονός ότι φαίνεται να «ρολάρει» η τηλεκπαίδευση, εξοικειώνεται τόσο ο μαθητής όσο και ο γονιός με την η λογική του μαθήματος με την πιτζάμα.

Άρα ΤΩΡΑ ακόμα πιο έντονα χρειάζεται να στηριχθούν τα σχολεία ολόπλευρα ώστε να λειτουργήσουν με ασφάλεια αλλά και να αντισταθμίσουν τις απώλειες που έχουν συσσωρευτεί από το παρατεταμένο κλείσιμο.