17 Νοέμβρη 1973 - Ανοιχτή επιστολή προς τους μαθητές

Φτάνουμε στη 17η Νοέμβρη 2019, 46 ολόκληρα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στη δικτατορία που επέβαλαν εξωτερικές αλλά και εσωτερικές δυνάμεις τον Απρίλιο του 1967. Οι επέτειοι, έτσι κι αλλιώς, κρύβουν μια πίκρα που έχει να κάνει με τον χρόνο και τη «σκουριά» που εναποθέτει στο πέρασμά του. Μια σκουριά που σκεπάζει με λήθη το παρελθόν και μας εμποδίζει να δούμε το παρόν και το μέλλον.

Θα μας επιτρέψετε, να σταθούμε στο δεύτερο κομμάτι που μόλις αναφέραμε, στο παρόν και στο μέλλον, να προσπαθήσουμε να «εξηγήσουμε» γιατί τα συνθήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν όσο ποτέ επίκαιρα.

Ψωμί

Είναι η δική σας η γενιά που σύντομα θα ολοκληρώσετε τις σπουδές σας, θα αναζητήσετε τη θέση σας στην αγορά εργασίας όπως την αποκαλούν. Σε μια Ελλάδα που τα ποσοστά ανεργίας, ειδικά στις ηλικίες των νέων, ξεπερνούν κατά πολύ το 25 και 30%. Σε μια Ελλάδα που οι αποδοχές σας αύριο ως εργαζόμενοι, και δη νέοι, ορίζονται με αποφάσεις του Υπουργείου. Σε μια Ελλάδα που η ανεργία και η κακοπληρωμένη εργασία έσπρωξαν εκατοντάδες χιλιάδες νέους να αναζητήσουν την τύχη τους κι ένα καλύτερο αύριο μακριά από τα σπίτια τους, μακριά από την πατρίδα τους. Να γιατί είναι επίκαιρο όσο ποτέ το σύνθημα για το ψωμί.

Παιδεία

Είστε εσείς οι μαθητές σήμερα «κομμάτι» ζωντανό της Παιδείας μας. Μιας παιδείας που ολοένα και περισσότερο απομακρύνεται από την ουσία της πραγματικής μόρφωσης και επικεντρώνεται στην εξειδίκευση σας. Με ένα «νέο» Λύκειο, στο οποίο τα μαθήματα μειώνονται και οι εξετάσεις αυξάνονται. Μια Παιδεία, που παρά τις όποιες Συνταγματικές προβλέψεις περί του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της, είναι οι οικογένειες σας που σε σημαντικό βαθμό την «υποστήριξαν», ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ όλα αυτά τα χρόνια για να σπουδάσετε. Να γιατί είναι επίκαιρο όσο ποτέ το σύνθημα για την Παιδεία.

Ελευθερία

Για ποια ελευθερία μπορούμε να μιλάμε, όταν και σήμερα ο λαός μας είναι δέσμιος στρατιωτικών συμφωνιών που μας εμπλέκουν στα συμφέροντα των ισχυρών και η περιοχή μας είναι ωρολογιακή βόμβα; Για ποια ελευθερία μπορούμε να μιλάμε, όταν ακόμη και η σύνταξη του παππού, ο μισθός του εργαζόμενου πατέρα κι αύριο ο δικός σας, συρρικνώνονται στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης; Μήπως η επίπλαστη ελευθερία του διαδικτύου, που επιβάλλει μοντέλα σκέψης και ζωής πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες μας, είναι πραγματική ελευθερία; Να γιατί είναι επίκαιρο όσο ποτέ το σύνθημα για την Παιδεία.

Μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα, είναι προφανές ότι η γιορτή για τη 17η Νοέμβρη δεν είναι μια εκδήλωση που αφορά στο παρελθόν, αλλά έχει να κάνει με το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου. Και είστε εσείς το παρόν και το μέλλον του τόπου. Να πάρετε θέση λοιπόν, να αποφασίσετε αν μοιρολατρικά θα συνταχθείτε με εκείνους που αποδέχτηκαν τη ζωή που τους επέβαλαν, και ήταν πολλοί και στα χρόνια της δικτατορίας - οι περισσότεροι ας μας επιτραπεί - ή θα πάρετε θέση δίπλα σε αυτούς που αμφισβητούν, που διεκδικούν μια καλύτερη ζωή, που όταν χρειαστεί δίνουν και το αίμα τους για ένα καλύτερο αύριο, όπως έκαναν και εκείνοι των οποίων την εξέγερση γιορτάζουμε. 

Να πάρετε μέρος στον εορτασμό, να καταθέσετε ένα λουλούδι στο μνημείο του Πολυτεχνείου, να πάρετε μέρος στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Να πάρετε θέση!